Windstil, stralend zonnetje, 14gr… Mijn eerste terraske van 2016 is een feit!
(En dat er nog maar heel veel mogen volgen:-)
Genieten jullie ook’n beetje van de eerste lentedagen?
#caféseguin
Liefs,
Kathleen
Feit
6
Categorie archief: Uncategorized
Kerstwens
Met de feestdagen in het vooruitzicht heb ik de blog in een kerstkleedje gestoken:)
Ik kan de toekomst niet voorspellen,
maar ik wil je toch vertellen:
Als ik het voor het zeggen had
kwam er enkel vreugde en voorspoed op je pad
Alle liefs en voor straks heel fijne, gezellige en vreugdevolle dagen!
Mops week:)
Ik bracht twee weken in België door. Pat zat in Dubai, en wat doet ’n mens moederziel alleen in Parijs? Juist, die trekt weer richting geboortegrond:) Dus hòp naar Oudenaarde en Gent!!
In Oudenaarde kreeg vermoeide Mop lekkere verse maaltijden voorgeschoteld, werd de kattenbak ietsje sneller ververst, werden gezellig lange telefoongesprekken gevoerd, werd cava gedronken met vriendinnen en de schooldirecteur, werden koffie en koek genuttigd bij mama en papa, werd regelmatig geluncht met zus, en ga zo maar door. Kortom, een drukke maar heel gezellige bedoening was het, twee weken lang!
Ik ging op visite en visite kwam naar me toe. Ik ging naar school en maakte een zonnige dag in het bos mee. Ik heb samen met zussie een voorraad stofjes gezocht, gevonden, bewonderd en gekocht. Ik nam smakelijk deel aan de mosselsouper op de interimschool van Mop en ik was getuige van de boeklancering op De Krekel.
Ik ben helaas ook enkele halfbeloofde afspraken niet nagekomen, waarvoor oprechte spijt, maar dat zal ik een van de komende weken en maanden zeker proberen goedmaken.
Goed, en nu opnieuw in Parijs dus, bij de naaimachine die nog steeds niet uit de kast is gehaald, bij de kassiersters van de Carrefour die er ondertussen niet vriendelijker op geworden zijn, bij de gloednieuwe bibliotheek waar ik morgen verse boeken ga halen, bij de baguettes die weer overheerlijk smaken na twee weken ‘sneetjesbrood’, bij de metro die nog steeds vuil, druk-en-lawaaierig, maar toch ook charmant is.
Morgen komt Mop voor 5 dagen naar Parijs, want het is herfstvakantie, geen school dus. Het belooft weer een week van veeeeeeele activiteiten te worden. Zo hunkert ze naar een bezoek aan de Disneystore op de Champs-Elysées, wil ze de catacomben bezoeken (onderaardse gangen met skeletten en griezelig verlaten metrostations, brrr). We gaan samen boodschappen doen, we zullen vast verwarmde terrasjes opzoeken, en last-but-not-least: een etentje bij Renaud!
Opnieuw een week van ‘samen-leuke-dingetjes-doen’.
Mocht het ietsje stiller zijn op de blog, dan komt dat dus omdat ik volop inspiratie opdoe voor nieuwe stukjes:)
Alle liefs,
Mama en papa gaan voor goud:)
Even geen Parijse verhalen, want vorig weekend waren papa en mama 50 jaar getrouwd:)
Daar hoorde vanzelfsprekend een feestje bij. Iedereen werd met een slimme list naar de Zeeuwse kust gelokt, tantes en oom bleven tot het aller-allerlaatste moment in het ongewisse over de reden van het ‘gezellige samenzijn’, daar hadden mama en papa goed voor gezorgd. Alles hadden ze zelf bedisseld: meerdere uitnodigende brieven waarin telkens een klein tipje van de sluier werd opgelicht, de geheime locatie, enz… Zelfs de obers werden betrokken in het complot:)
Wat papa en mama niet hadden kunnen voorzien was dat hun dochters (de appel valt niet ver van de boom hé) ook een kleine verrassing in petto hadden. We vonden dat we niet ‘zomaar’ konden komen binnenvallen, dus op onze beurt een klein theaterstukse opgevoerd, in aangepast outfit:) Wij hadden al lol op voorhand, zie dat van hier…
Ze konden er alvast hartelijk om lachen:
Het werd een feestje dat bol stond van gezelligheid, hilariteit, lekker eten, heerlijke wijn, een verfrissende strandwandeling, nog meer hilariteit, hartverwarmende gesprekken en dikke knuffels voor de kleinkinderen…
Dankjewel lieve mam en pap, we hadden met z’n allen een superdag!
Vakantie
Lieverds,
Ik ben enkele dagen weg uit Parijs voor een korte vakantie met mijn familie:) Vandaar is het even stil in Parijsblogland.
Ondertussen verzamelde ik in de straten van Parijs en langs de oevers van de Seine extra materiaal voor een aantal blogjes, tegen het einde van de maand vlieg ik er weer in:)
Aan allen een heel fijne vakantie, laat het regenweer niet aan je hartje komen, zoek de zon in een glas wijn, of in een lekkere pastaschotel, in je medemens of in je huisdier, bij het lezen van een intens gedicht of tijdens het bekijken van een beklijvende film, in de supermarkt boven je kar vol met lekkere spullen of in een restaurantbezoek met iemand die je dierbaar is, … En geniet, van elk moment!
Liefs,
De vele namen van Parijs, bezongen door Brel
Jacques Brel
Le soleil qui se lève
Et caresse les toits
Et c’est Paris le jour
La Seine qui se promène
Et me guide du doigt
Et c’est Paris toujours
Et mon cœur qui s’arrête
Sur ton cœur qui sourit
Et c’est Paris bonjour
Et ta main dans ma main
Qui me dit déjà oui
Et c’est Paris l’amour
Le premier rendez-vous
A l’île Saint-Louis
C’est Paris qui commence
Et le premier baiser
Volé aux Tuileries
Et c’est Paris la chance
Et le premier baisé
Reçu sous un portail
Et c’est Paris romance
Et deux têtes qui se tournent
En regardant Versailles
Et c’est Paris la France
Des jours que l’on oublie
Qui oublient de nous voir
Et c’est Paris l’espoir
Des heures où nos regards
Ne sont qu’un seul regard
Et c’est Paris miroir
Rien que des nuits encore
Qui séparent nos chansons
Et c’est Paris bonsoir
Et ce jour-là enfin
Où tu ne dis plus non
Et c’est Paris ce soir
Une chambre un peu triste
Où s’arrête la ronde
Et c’est Paris nous deux
Un regard qui reçoit
La tendresse du monde
Et c’est Paris tes yeux
Ce serment que je pleure
Plutôt que ne le dis
C’est Paris si tu veux
Et savoir que demain
Sera comme aujourd’hui
C’est Paris merveilleux
Mais la fin du voyage
La fin de la chanson
C’est Paris tout gris
Dernier jour, dernière heure
Première larme aussi
Et c’est Paris la pluie
Ces jardins remontés
Qui n’ont plus leur parure
Et c’est Paris l’ennui
La gare où s’accomplit
La dernière déchirure
Et c’est Paris fini
Loin des yeux loin du cœur
Chassé du paradis
Et c’est Paris chagrin
Mais une lettre de toi
Une lettre qui dit oui
Et c’est Paris demain
Des villes et des villages
Les roues tremblent de chance
C’est Paris en chemin
Et toi qui m’attends là
Et tout qui recommence
Et c’est Paris je reviens
Een geschikte woonplek, niet evident…
We bekeken, samen met een geduldige mevrouw van het bureau, in totaal 9 appartementen op één dag. Het was hollen van het een naar het andere. Tien minuten kijken en hop naar het volgende. Met deze minimale kennis moet je dan aan het einde van de dag een keuze kunnen maken. Tijd om dingen op te meten, de buurt even te verkennen of te checken of alle stopcontacten het wel doen is er gewoonweg niet. Kijken en beslissen, voor u zijn er tientallen andere gegadigden. Het was erg ontgoochelend. We wisten dat het budget ons niet in staat stelde om residentiële buurten te gaan opzoeken, maar sommige appartementen waren toch wel erg ‘basic’.
Van de 9 bezochte woonmogelijkheden hebben we er uiteindelijk slechts één overgehouden. Op wandelafstand van het kantoor voor Pat, op de 7de verdieping, met een klein terras, helemaal gerestaureerd en net geschilderd, ook een mooi gloednieuw laminaatje erin. Een vrij ruime woonruimte, een slaapkamer waar een tweepersoonsbed én een kleerkast in past (niet vanzelfsprekend in Parijs), een nieuwe badkamer, een oude keuken en een hal waarin een grote ingemaakte kast staat. Het uitzicht was fenomenaal: hoge kantoortorens, moderne flatgebouwen, een rustig groen minipark beneden, de Seine aan de achterzijde. Vlakbij talloze winkels, terrasjes en restaurantjes, op minder dan 1 minuut van het metrostation dat je naar het centrum van Parijs brengt. Dit zagen we wel zitten. Pat mag tot 8uur slapen, dan is hij nog om 8:30u op kantoor. En wie weet kan hij ’s middags thuis een vers soepje komen drinken. Ik droomde al.
We tekenden dan ook gretig in op dit adres, nummer 7 van de 9 op onze lijst. Al de rest was voor ons onaanvaardbaar. Vaak haakten we af omdat het uitzicht barslecht was. Eén appartement dat we bezochten kreeg op geen moment van de dag rechtstreeks zonlicht binnen, dusdanig zat het ingesloten tussen andere flats. Voor ons dus een onaanvaardbare, heel donkere, sombere en deprimerende omgeving. Hoeven we niet. Andere woningen waren ronduit vies. Nog andere lagen langs een zeer drukke weg. No way.
Nu is het wachten op een reactie. Ons dossier zal worden doorgegeven aan de eigenaar, die keurt, wikt en weegt en beschikt uiteindelijk. Met een beetje geluk krijgen we deze week goed nieuws, als dat niet zo is start de zoektocht van vooraf aan. We’ll keep our fingers crossed:)
We namen heel wat foto’s, in het geval we positief nieuws krijgen, post ik de foto’s in een volgend blogje.
Duifjesliefde in Les Tuileries
In het drukke Parc des Tuileries
Loopt een sjofel duifje met een manke poot
Hinkend tussen de toeristen
Pikkend in achtergelaten stukjes brood
Een mannelijk exemplaar komt naderbij
Hij doet z’n kopje op en neer en denkt:
‘Heel misschien…
Ze heeft dan wel een manke poot,
maar ik heb iets moois in haar gezien!’
Ons Parijsavontuur 