Om het maar eens met de gevleugelde woorden van Eric Van Looy te zeggen: ‘Het is gebeurd’. Enkele weken geleden verwijderde ik, vrij resoluut, mijn Facebookaccount.
Ik heb het niet over de gezellige persoonlijke berichtjes en de fijne reacties van vrienden, die las ik steeds met veel interesse. Jarenlang heb ik oprecht plezier beleefd aan het Facebookgebeuren, maar gaandeweg sloop de mot erin. Steeds vaker ergerde ik me aan de dagdagelijkse reacties van mensen op gebeurtenissen en nieuwsberichten, steevast overtuigd van hun eigen gelijk. De ene reactie nog grover dan de andere, de ene foto explicieter dan de andere, de ene boodschap agressiever dan de andere.
Ik sta ervan versteld dat zo weinig mensen denken: ‘Wat als ik het fout heb? Wat als ik ongelijk blijk te hebben?’ Zelf twijfel ik namelijk dagdagelijks aan alles en nog wat.
Toen ook terroristen het platform gingen gebruiken om hun wandaden life te streamen naar de wereld, liep voor mij de emmer met die allerlaatste spreekwoordelijke druppel over. ‘Weg ermee’ dacht ik. En deed ik dus ook.
Ik ben een twijfelaar, maar niet (al té) naïef, en mij er dus terdege van bewust dat ik al die ongevraagde commentaren niet uit mijn leven kan bannen. Via tal van andere kanalen stromen die nog vlotjes binnen, maar ook daar ga ik gaandeweg controle houden.
Ik heb nood aan échte contacten, aan vriendelijke en respectvolle boodschappen, een kopje thee op een terras, een telefoongesprek voor verjaardagswensen, een pint aan de toog, een onverwacht etentje, WhatsAppberichtjes van op een vakantieadres. Heerlijk.
Lieve vrienden, jullie hebben m’n adres in België en Parijs, mijn mobiele en vaste telefoonnummers, mijn mailadressen. U weet me te vinden:)
Liefs,
Ons Parijsavontuur 
Alle begrip, Kathleen. Maar voor mij blijft smoelboek een handige tool om veel mensen te bereiken tvv ons project in India. Komt alhier dat ik je een knuffel geef !!!
Merci voor de knuffel Frank, die heeft deugd gedaan😀.
Katje!! Zo lang geleden! Ik vroeg mij al af of je uit Facebook-land verdwenen was! Alle begrip, maar beetje jammer dat we elkaar zo minder kunnen volgen! In ieder geval de allerbeste wensen voor jullie en al een fantastische verjaardag gewenst! Als je nog eens in town bent en tijd hebt, moeten we nog maar eens een drink regelen om eens bij te praten! Tot ergens in 2017! Groetjes!
Dankjewel Timmieken! Das lief😀 Op dit moment zit ik in Parijs, maar als ik nog eens in de streek van de Vlaamse Ardennen vertoef zullen we inderdaad nog eens een borrel moeten doen. Misschien tegen de lente, op een of ander terras… Wat me meteen doet terugdenken aan de zalige uren die we doorbrachten bij Nellie, aan de vijver. Fijne herinneringen zijn dat👍🏼
Een dikke knuffel voor jou, en ‘all the best’ voor 2017!