‘Home sweet home’ had het kunnen zijn, en dat is het ook een beetje, ware het niet dat ze in mijn 5 weken afwezigheid uit Parijs gestart zijn met de reeds jarenlang aangekondigde grote werken in onze woonbuurt.
U weet dat wij aan de oevers van de Seine wonen. U weet ook dat het hier in de onmiddellijke omgeving vrij groen is. En u weet ook dat vlakbij ons appartementsgebouw hoge grote torens staan. Die waren leeg en verlaten, in afwachting van de verfraaiingswerken. Tegen 2015 komen hier duizenden mensen werken.
Welnu, ze zijn eraan begonnen! Aan de werken die ervoor moeten zorgen dat de ‘gedateerde’ torens gemoderniseerd en opgefrist worden.
Vanaf een uur of 7 in de ochtend begint men eraan: boren, trillen, wegzagen van grote metalen panelen, wegenwerken die de nieuwe infrastructuur rondom de kantoortorens moeten vergemakkelijken, enfin, de hele reutemeteut schiet in gang du moment ik terug ben in Boulogne.
Even ter verduidelijking:
De foto is erg oud, maar goed. Ons gebouw is dat driehoekige. Wij kijken (keken) uit op een mooi groene tuin. Van die tuin blijft ondertussen slechts nog de helft over. Het gras en de aarde eronder werden volledig weggeschraapt en nu zie je het beton liggen dat het dak is van de ondergrondse parkeergarage. Gisteren regende het pijpenstelen in Parijs, dus vandaag liggen daar gigantische plassen op. Ik lach stiekem als de werkmannen steeds weer door die plassen moeten waden om bij de overkant te komen;)
De parking rechtsonder op de foto is ondertussen herschapen tot het mooie park van Boulogne. Daar kan ik genieten van heerlijke rust, groen, bomen, bloemen en spelende kindjes:)
Als ik vanop het terras uiterst links draai zie ik dit: Weg is het groen en de straat wordt rigoureus aangepakt. Op informatieborden is te zien hoe hier over een jaar een mooi plein zal liggen, met de metroingang er mooi in verwerkt en mét bomen en bloemen:)
Ondertussen hebben ze alle ramen uit de gebouwen gehaald en wordt aan de buitenzijde een soort lift geïnstalleerd. Ik neem aan om bouwmaterialen naar boven te brengen. De hoogste toren telt 25 verdiepingen, ik begrijp dat de trap geen optie was;)
En het is nu juist voor die lift dat die metalen platen aan de buitenzijde moeten weggezaagd worden. Vanaf 7u ’s ochtends dus….
Ik heb voor alle zekerheid deze alvast klaargelegd:
Mijn dagelijkse wandelingetje voor de boodschappen loopt nu ietwat anders. Elke dag verandert de bewegwijzering, dus avontuurlijk is het wel:)
En, om in schoonheid te eindigen kan u hier alvast een kijkje nemen hoe dit alles er over één jaartje dient uit te zien. De nu nog bruinige gebouwen worden flashy zilver. Er komt een toprestaurant op één van de bovenste verdiepingen, er komen winkels, een kinderopvang en vanzelfsprekend de vele bistro’s. Want al die hardwerkende mensen moeten op tijd en stond van een uitgebreide lunch of desgewenst een snelle hap kunnen genieten. En de buurtbewoners? Die mogen hopelijk meegenieten van al dit fraais:)
Hopelijk komt het groen ook in het écht terug, want op die computerbeelden ziet alles er altijd veel mooier uit dan in de realiteit.
Geef toe, het ziet er puik uit hé?
En nu vraagt u zich terecht af wat bovenstaande titel in godsnaam met dit alles te maken heeft?
De vele grondwerken hebben ervoor gezorgd dat tonnen zand, aarde, steengruis en ijzervijlsel hier al wekenlang de lucht onzuiver maken. En dan mag je nog op het zevende verdiep wonen, dat vuil stof waait torenhoog op, tot binnen in ons nest ….
Ik nam me voor om dagelijks te dweilen, maar geen kat die dat volhoudt. Dus ik zocht mijn toevlucht tot de welbekende ‘doekskes’… Die houden het vuil grondig vast. Ik ben er ferm en meer dan content mee. Met excuses aan de meneer van het duurzaamheidskraam die me geduldig uitlegde dat ‘Swifferkes’ enorm vervuilend zijn voor het milieu, en dat een natte vod even goed werk levert. Ik bedank hem heel even vriendelijk. Nu mag ik enkele maanden wat minder ecologisch doen, vind ik… Anders word ik gek van de vuiligheid, en dat is dan weer kostelijk voor de ziekenkas, dus beter van niet;)
Dit is mijn nieuwe lieveling: lekker zacht en fluffy, én zeer effectief!
Toch even bewijzen hoeveel stof hier op één dag binnen komt waaien: elke dag zo een voddeke vol:)
Liefs,
Groot was mijn verbazing toen ik zondag naar buiten keek. Triomfantelijk in het midden van de gelijkvloerse chaos ligt een licht verhoogde cirkel. Enorm qua afmeting, perfect cirkelvormig, in beton en voorzien van heel wat lagen zwarte, pekachtige isolatie. Héél mysterieus, want geen kat die weet wat dat gaat worden, en dus speculeren we er hier maar op los.
Ons Parijsavontuur 
