Regelmatig kan u me onderuit gezakt op de bank vinden met een boek in de hand, en ondertussen ook een leesbrilletje op m’n neus:).
Ik lees graag en veel. Zeer graag en zeer veel.
Vroeger, toen er nog geen computers waren;), hield ik een schriftje bij van alle boeken die ik las. Ik noteerde de titel erin, de auteur, een korte inhoud en wat ik van het boek vond. Als leerling vond ik boekbesprekingen al een van de leukste opdrachten die er waren. Ik schreef ook zinnen uit het boek over in mijn schrift. Gewoon mooie zinnen of zinnen die me deden nadenken, zinnen waar je kop noch staart aan kreeg of zinnen die uitzonderlijk poëtisch waren. Alles werd keurig genoteerd.
Ik probeerde ook vele computerprogramma’s uit waarin je je persoonlijke bibliotheek kon bijhouden, maar niet één van die programma’s is zo waardevol als dat schriftje. Dat nadenken over zinnen en mijmeren doe ik nog, maar mijn schriftje ligt op dit moment ergens te vergelen in een of andere kast. Het is in ieder geval niet mee verhuisd naar Parijs. Dat moet ik gauw goedmaken, want…
Laatst kwam ik weer zo’n zin tegen. In een boek dat nochtans niet meteen uitnodigt tot mijmeringen of diepe gedachten: de thriller ‘Poppenspel’ van Mo Hayder.
Terug naar die ene zin, die nu al enkele uren door mijn hersencellen dwaalt:
‘Geef de mensen wat ze verwachten, dat maakt het leven een stuk eenvoudiger‘.
‘Is dat zo?’ vraag ik me dan af. In het kader van wat de laatste maanden op wereldvlak gebeurt blijf ik verder mijmeren: ‘Geef je best aan de mensen wat ze verwachten? Zijn ze dan meer tevreden? En wat met jezelf, als je steeds geeft wat anderen verwachten? Word je daar zelf vrolijker/beter/gelukkiger van? Hoe ga je dan om met tegengestelde verwachtingen?’ En bij momenten ga ik helemaal de filosofische toer op met mezelf: ‘Zou er meer wereldvrede zijn als iedereen aan iedereen zou geven wat men verwacht?
Lastig hoor…
‘Geef de mensen wat ze verwachten, dat maakt het leven een stuk eenvoudiger.’
Hmmm, ik moet er nog even verder over nadenken;)
Liefs,
Ons Parijsavontuur 
Ik heb ook zo’n schriftje, eigenlijk meer een noteboek, voor stukjes die je tegenkomt in boeken/tv-series.
Het is ook een leuke verzameling van quotes waar, verbazend genoeg, vaak een kern van waarheid inzit.
Jaaa, fijn is dat hé, zo’n schrift:) Ik ga dat van mij weer van onder het stof vandaan halen.
Doen!
Ik vind het ook gewoon leuk om daar dan ‘ns nu en dan door te bladeren. Maakt een aangenaam geluid, vind ik. Al kan dat ook gewoon aan mijn fascinatie voor leuke schriftjes liggen …
Chère K,
Paris est un endroit idéal pour la réflexion.
J’y suis.
M.
Klopt als een bus:-)
L’amour ! Il n’y a rien de plus fragile ni de plus éphémère. L’amour c’est comme un feu un jour de pluie : tu dois tout le temps le protéger, l’alimenter et en prendre soin, sinon il s’éteint. Et si nous l’alimentions par la parole car sans elle le plaisir de l’amour diminue !
Ga door met mijmeren Karhleen !
Ook een mooie mijmerzin Hans! Prachtige metafoor…
…maar verwacht zelf niet te veel, zou een vervolg van de zin kunnen zijn 😉
Hahaha, jaaa, dat klopt Vanessa! Als je niet teveel verwacht ben je minder snel teleurgesteld, weet je nog? 😉
Oooh ja, zo’n wijze spreuk vergeet ik nooit meer!
Hmmm, ik vind het wel een diepe….